چند وقتی است که اتاقم خاموش است. چراغ دارد. اما تاریک است. انگار که خالقی در ان وجود ندارد. خالق، خلق کننده. کسی که با ذهنش، با افکارش، با تجربیاتش چیزی را می‌سازد. خدا خالق است. پایین‌تر از خدا، نویسنده

یادداشت روز تولدم. امسال با همه سال‌ها فرق دارد. فرقی که بعضی جاها خودم هم از درکش عاجزم. امسال تک تک لحظه‌هایم را حس کردم. تک تک ثانیه‌هایی را که گذشت، فهمیدم.

سلام النای عزیزم از اخرین بار که با تو حرف زده‌ام سه سالی می‌گذرد. خیلی دلم می‌خواهد تو را ببینم و با تو هم صحبت بشوم. درباره زندگی کردن ذهنم مشغول است. تو می‌دانی چقدر من به کلمه زندگی اهمیت