باید به خودمان گوشزد کنیم که ما تنها و تنها مسئول احساسات و رفتار خودمان هستیم نه دیگران.

شاید داستان از گوشزد فراتر رود و باید فریاد زد.

ما با مسئولیت‌هایی که به دوش می‌کشیم تمام روح و روانمان را تحت تاثیر قرار می‌دهیم.

به این فکر کنیم اگر همه مسئولیت رفتار و احساساتشان را قبول کنند، چقدر از بار روی دوش‌شان برداشته می‌شود.

یک راه حل برای اینکه مسئولیت را برعهده بگیرم این است که بنویسیم.

ما با نوشتن به خودشناسی می‌رسیم.

احساساتمان را درکی می‌کنیم.

چه چیز بالاتر از اینکه یک نفر خودش، خودش را درک کند.

ما با نوشتن رفتارهایمان را مورد توجه قرار می‌دهیم، آن‌هایی را که دوست داریم تقویت و اضافی‌ها را حذف می‌کنیم.

گاهی نوشتن به ما راهکار می‌دهد و گاهی تنها شنونده است و ما را به خودمان نزدیک‌تر می‌کند.