چند روز پیش با یکی از هم‌کلاسی‌های ارشدم سر یک کلاس بودم. من منتظر استاد راهنما بودم و او هم مشغول انجام دادن کارهای موضوع پایان‌نامه‌اش بود. همانطور که مشغول بودیم از من پرسید: «تو خلاقی؟» یکم فکر کردم، اول

امروز درمورد اهداف مطالعه می‌کردم. اهداف رو باید با کاوش ذهنی پیدا کرد. یکی از ره‌های کاوش ذهن، نوشتن است. حداقل 30 دقیقه باید وقت بگذاریم و بنویسیم. 30 دقیقه حداقل وقتی است که ما می‌توانیم در یک روز صرف

ما دائم در حال تصمیم‌گیری هستیم. اینکه صبح زود از خواب بیدار شویم یا نه. اینکه به ارزهایمان و رسیدن به آنها فکر کنیم یا سرکوبشان کنیم. تصمیم بگیرم روزمان را شاد شروع کنیم یا با عصبانیت. اینکه مهربان باشیم

«یادگیری» کلمه سال 1401 من است. به این معناست که امسال تمام تلاشم را برای یادگرفتن خواهم گذاشت. یادگیری چند مورد برایم در اولویت است: زبانی که عاشق آن هستم. بالاخره می‌خواهم از طفره رفتن دست بکشم و قانون‌مند به

اخرش که چی؟ سوالی که مدام دنبال مغزش می‌دوید. سرش فریاد زد: اخرش… اخرش… چقدر می‌پرسی!!! _می‌خواهم بفهمم که می‌دونی داری چیکار می‌کنی؟ +اره خوب می‌دونم. تلاش می‌کنم اگه نشد یه راه دیگه پیدا می‌کنم. _تو که هیچی نمی‌نویسی!! +نمی‌نویسم؟