نمی‌دونم چطوری ادامه می‌دم.
اما یه چیزی رو خوب می‌دونم و اون اینه که امید خیلی وقته شده یکی از اعضای خانوادمون.
امیدی که پدرم رو وادار می‌کنه به در خسته اتاق روغن بزنه تا صدای دردش را آرام کند.
امیدی که مادرم را وادار می‌کنه تا به آینه نگاه کنه و کرم ضدافتاب به صورت بزنه.
و من، امیدی که من را وادار می‌کنه تا دوباره بنویسم.
الان می‌دونم چرا و چطوری.
راست می‌گه:
“وقتی چیزی سرزنده است نمی‌تونی بهش بگی بمیر”
نمی‌دونم چطور و نمی‌دونم چرا
وااای خیلی قشنگ بودددد مردم رسماااا نبینمت اینطوری عشقم🥺🥺🥺🥺😭😭😭😭الهییی که زودتر همه چی مثل قبل شههه ارامش برگرده بهتون الهی همه چی خوب خوب شههه عاشقتم که من اخههه دردونه من😞😞😞😞🥺🥺🥺🥺♥️♥️♥️♥️♥️خیلی خوبه امید تو قوی ترینیی از پسش برمیای مطمئنممم
مردمممم براتتت عشقممم مرسیییی زندگیمممممم😍😍😍😍مرسیی از دعاهای قشنگتتت😍😍😍😍❤❤❤
امیدوارم که امید تکراری‌ترین واژه‌ی زندگانیت باشه ریحانه‌ی عزیزم.
ممنون عزیزم همچنین برای تو