.you are not here to make others understand you
.you are here to understand yourself
جمله‌ای که امروز روی صفحه گوشیم نمایان شد.
چقدر هوای خودمان و خواسته‌های خودمان را داریم؟
چه بخواهیم چه نخواهیم دور ما حرف‌‌ها و خواسته‌های دیگران می‌گردند و می‌گردند.
راه نجات تنها با اهمیت دادن و درک کردن خودمان و خواسته‌هایمان پیدا می‌شود.
کتاب چهار اثر فلورانس اسکاول شین
دیروز که کتاب چهار اثر از فلورانس را می‌خواندم از تاثیر کلام بر ما حرف می‌زد.
بحثی که من بی‌نهایت دوستش دارم.
ما می‌توانیم با حرف‌هایی که در ذهن و زبان می‌چرخانیم در حال و هوای الان و اینده‌مان تاثیر بگذاریم.
وقتی این کتاب را شروع به خواندن کردم سوالی برایم طرح شد این بود که چقدر از ادم‌هایی که این کتاب را خوانده‌اند به گفنه‌هایش توجه کردند؟ چقدر تاثیر کلام رو جدی گرفتند؟
انتقاد
انتقادی که به ما وارد است این است که ما یاد گرفتیم کتاب بخوانیم و فراموش کنیم.
کتاب‌ها برای این نوشته می‌شوند تا ما بخوانیم، درس بگیریم و انها را در رفتار، روابط و تصمیمات‌مان به کار بگیریم.
فرایند رفتاری
یک فرایند رفتاری با سه مرحله اغاز می‌شود: بینش، کنش و واکنش
بینش آن چیزی است که ما از کتاب‌ها، از تجربیات اطرافیان و حتی اگاهی خود و تجربیات خودمان بدست می‌آوریم.
کنش هم ان بخشی است که ما براساس ان بینش انجام می‌دهیم.
مثلا در کتابی خوانده‌ایم که محبت هیچگاه بی‌جواب نمی‌ماند. این تبدیل به بینش ما شده و در ادامه به شخصی کمکی می‌کنیم، ممکن است ان بینش اصلا در ذهنمان نباشد ولی کنش ما را تحت تاثیر قرار داده است و ما خوداگاه و ناخوداگاه به سمت محبت کردن کشیده می‌شویم و این کنش ما است.
واکنش چیست؟
واکنش هم ان ارامش و حال خوشی است که از کمک کردن به دیگران بدست می‌اوریم.
پس هرانچه ما به ذهنمان وارد می‌کنیم در رفتار و زندگی و حال‌مان تاثیر مستقیم و غیرمستقیم دارد گاهی ما ان را درک می‌کنیم و می‌فهمیم گاهی هم متوجه ان نیستیم.
یک جمله
خواننده مورد علاقه‌ام جئون جونگ کوک توی یک مصاحبه می‌گفت:
“شما هرگز اجازه نمی‌دین که دزد تو خونه‌تون بمونه پس چرا اجازه می‌دین افکاری که شادی شما را می‌دزدن در ذهن شما بمونن؟”
پس از این به بعد…
از این به بعد بهتره که سعی کنیم از ورود افکار منفی، کلام بد و ذهنیت سیاه جلوگیری کنیم و قطعا به مرور زمان تاثیرش رو احساس می‌کنیم.