نمی‌دانم.

شاید هم می‌دانم و مغزم خودش را زده به نداستن.

هرچه هست، خوب نیست.

اینکه احساس می‌کنم قلمم خشک شده است.

به تازگی کتاب‌ها را درسته می‌بلعم.

منابع الهام‌بخش نویسنده دوتا است.

خیابان‌ها و مردم.

کتاب‌ها.

فعلا به بلعیدن کتاب‌ها رو آورده‌ام.

شاید دوباره باید پیاده‌روی‌هایم را شروع کنم.

یک نویسنده فقط با نوشتن زنده است.

و من حالا احساس می‌کنم، مُردم.